Argentinië, het land van...

Hallo allemaal,

Het is wederom even geleden, maar ik heb weer in inspiratie gevonden om een blog te schrijven. Ik ga jullie het een en ander vertellen over Argentinië en dan met name gewoon over het leven hier.

Argentinië, het land van…

Passie voor voetbal
Natuurlijk: Argentinië = voetbal, Argentinie = Diego en voetbal = passie! Ik ben hier naar twee wedstrijden geweest en heb de echte Argentijnse passie voor voetbal kunnen ervaren. Zo ben ik in Córdoba naar Belgrano - Tigre geweest en in Buenos Aires naar Boca Juniors - Godoy Cruz. Beide wedstrijden waren van een erg laag niveau, maar de sfeer was in beide gevallen goed.

Bij Belgrano (in een wat kleiner stadion) zat ik net naast het vak met de fanatieke supporters, die alles uit de kast haalden om zoveel mogelijk geluid te maken, tot en met trommels aan toe. De dag van deze wedstrijd was een verschrikkelijk warme. In de rust werden de supporters dan ook letterlijk afgekoeld met een brandslang.

Bij Boca Juniors is het over het algemeen niet mogelijk om losse kaarten te kopen (want alle plekken zijn bezet met seizoenkaarten), dus kan je alleen met een organisatie. Daar zijn er meerdere van, desondanks was het toch prijzig: Zo’n 100 euro. Deze organisaties hebben gewoon een seizoenkaart of 50 en organiseren dan tours. Zo kregen we eerst in een cafe onbeperkt bier en pizza om daarna dan met een hele grote groep naar het stadion te gaan. Grappig was dat ik dat cafe binnenliep en daar Rob uit Liverpool tegenkwam. Hem had in 8 weken eerder ontmoet in Bolivia. Weer een voorbeeld van hoe klein de wereld wel niet is!

In La Bombonera (het stadion van Boca Juniors) zijn twee vakken met fanatieke supporters die zich beide op de korte zijden bevinden. Opvallend is dat een van die vakken zich onder het uitvak bevind en dat heeft in het verleden nog wel eens problemen opgeleverd. in dat fanatieke vak zat ik! Helaas, waarschijnlijk omdat de wedstrijd er niet meer toe deed (het was de laatste van het seizoen), zat niet het hele stadion vol. Ook heb ik het afscheid van een groot boca speler (Rolando Schiavi) meegemaakt. Opvallend was verder dat de supporters van Boca Juniors ook de 12e man worden genoemd, net als bij Feyenoord.

Ik zit al zo’n 10 jaar elke twee weken op de tribune bij Feyenoord en heb dus vele wedstrijden gezien in het voetbalstadion van Nederland: De Kuip. En ik denk dat niet veel mensen mij zullen tegenspreken als ik zeg dat Het Legioen het beste en trouwste supportersvolk in Nederland is. Maar zelf in de Kuip zijn er wel eens momenten dat er niet gezongen word, dat het even stil(ler) is. Dat gebeurd hier dus niet, het is gewoon nooit, nooit, nooit stil(ler). Bijzonder om mee te maken.

Verder is het Argentijnse voetbal natuurlijk onlosmakelijk verbonden met Diego Maradonna. Men heeft het graag over de wedstrijd tegen Engeland op het WK van ’86, dat door Argentinië gewonnen werd. Iets liever over de rush van Maradonna, dan over de ‘hand van god-goal’. Wel vertelde mijn lerares in Córdoba dat hij een stuk minder populair is geworden. Dat hij zijn krediet een beetje heeft verspeeld tijdens het WK in 2010, waar Argentinië onder zijn bewind in de kwartfinale met 4-0 werd verslagen door Duitsland. Ze zei: ‘Hij was als een god, hij mocht alles doen, maar hij mocht niet aan ‘La Selección’ komen.’


Mate en Asado
Mate en asado zijn te vergelijken met de chicha en de cavia van Peru. Mate is de originele drank die hier gedronken word. Het is een soort kruidenthee van yierba. Deze traditie komt van de gaucho’s waar er nog maar een paar van over zijn. Ondanks dat er niet veel gaucho’s meer zijn, word er nog wel overal mate gedronken. een mate bestaat uit drie delen: een mate (de beker), een bombilla (een rietje) en yierba (de kruiden). De mate bestaat er in duizenden vormen en maten en zijn over het algemeen gemaakt van hout of pompoen. De bombilla, evenals de mate, is er ook in verschillende vormen en maten, maar 9 van de 10 keer gemaakt van een metaallegering. De yierba is over het algemeen overal hetzelfde, maar kan bijvoorbeeld meer of minder stukjes hout bevatten of bijvoorbeeld een citroen/sinaasappel/peer extract bevatten.

De mate is erg bitter, maar ik vind het lekker. Hij word normaal gesproken gedronken met warm water. Er zijn ook varianten. Deze komen dan vaak voor op andere plekken. Zo word de mate ook gedronken in Paraguay, Uruguay en zuid-Brazilië. Een van die varianten is: Terere. Dit is een Paraguyaanse variant die in plaats van met warm water met koude vruchtensap wordt gedronken. Denk dan aan sinaasappelsap, appelsap, ananassap, etc.

Hoe een mate te maken en moet drinken kunnen jullie hier zien: http://www.youtube.com/watch?v=kTH1Ilbs3CM

De asado is de bekende Argentijnse barbecue! Men maakt een vuurtje met droog hout (quebracho), maakt dat vervolgens uit en plaatst de warme stukken hout onder een rooster waar men grote stukken vlees oplegt. Goed vlees, van Argentijnse vleeskoeien, niet van Nederlandse melkkoeien. Deze stukken vlees worden dan langzaam geroosterd, waardoor ze heel erg sappig blijven. Ik heb twee asados gehad en het is zonder enige twijfel het lekkerste wat ik hier gegeten heb.


Wijn
Natuurlijk, Argentinië is een land van wijn! Wij vinden Argentinië een wijnland, omdat ze wijn produceren, maar in feite zijn ze helemaal geen wijnland. De hele wereld houdt van Argentijnse wijn, behalve Argentinië. Men drinkt wijn hier namelijk met meer ijsklontjes dan wijn. Of ze doen spa rood of 7up in de wijn. En om het nog erger te maken drinken ze champagne met Speed (niet de drug), een soort RedBull. En dan roepen ze wel met z’n alleen dat ze van wijn houden. Ik kan daar enigszins om lachen.

Ik heb in Mendoza een wijntour gedaan bij verschillende bodegas (wijnmakerijen) en zal daar nog een ander keertje iets over schrijven.


Uitgaan
Uitgaan is hier in Buenos Aires behoorlijk anders dan in NL. Zo zijn er hier veel meer echt clubs dan bij ons. Mensen gaan veel minder naar pubs of bars. (In Córdoba is dat overigens anders, daar is het meer zoals bij ons.) Een ander groot verschil is de tijd van uitgaan. In Nederland gaat alles open voor het uigaan om een uur of 10 half 11, maar loopt het 1 tot 2 uur later pas echt vol. Hier, daarentegen, is er niets open voor 1 uur ’s nachts en is het voor 2 uur ook nog niet echt gezellig. Dat komt rond een uur of half 3.

Daarnaast is er hier toch wel een groot cultuurverschil wat betreft de relatie tussen man en vrouw tijdens het uitgaan. Zoenen (tongen) is no big deal en doe je met wie je maar wilt, het liefst met 4 op een avond. Ook bij een one-night-stand hoef je niet bang te zijn dat iemand je gek aankijkt. Al is dit lichtelijk aan het veranderen., heb ik mij laten vertellen. Als laatste: Als je hier tegen iemand zegt dat je een vriend/vriendin hebt dan zegt men letterlijk: ‘Maar die heb je hier toch niet, wat is je probleem dan.’ Kortom, het ‘in ieder stadje een ander schatje’ principe leeft hier nog behoorlijk. Ooh, en als je dan aan een Argentijn (of überhaupt iemand uit Zuid-Amerika) vraagt wat ze daar nou van denken dan zeggen ze: ‘Ja, we zijn veel meer open dan jullie, daar in Europa’. Het is maar wat je onder open zijn vind vallen. :-P

Als laatste loop je hier als je uit gaat ook tussen mensen van 40-50 jaar. Geen punt, geen onderscheid. Iedereen gaat samen uit.


Devaluatie van de Peso
Argentinië heeft niet bepaald de beste economische situatie van de wereld. Er is enorm veel inflatie en men heeft weinig vertrouwen in de toekomst. Een goed voorbeeld daarvan in de devaluatie van de peso. In andere woorden: het minder waard worden van de munteenheid ‘Peso’. Toen ik hier aankwam in Argentinië was 1 euro 5,99 peso waard. Nu, 8,5 week later, krijg ik 6,46 peso voor een euro. Dat is 47 centavos in 8,5 week. Dat betekent dat de peso pak ‘em beet 8% minder waard is geworden in 8,5 week. Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik niet weet of de euro meer waard is geworden ten opzichte van de dollar, maar ik vind 47 cent in 8,5 week behoorlijk veel. En om het nog erger te maken: In 2002 was 1 peso 1 dollar waard.


Opbouw van de steden
De opbouw van de steden is hier overal hetzelfde, namelijk als schaakboorden. Heel veel paralelstraten met daar loodrecht op nog meer paralelstraten. Hierdoor zijn er dus alleen maar blokken. Met praat hier ook in blokken, niet in meters. Dus als je de weg vraagt is het 5 blokken die kant op en dan 3 die kant op. Niet 400 meter die kant op en dan 200 meter die kant op. Dit werkt heel erg makkelijk en alles is daardoor ook makkelijk te vinden. Het enige nadeel is dat niet overal de blokken even groot zijn, waardoor je niet echt goed kan inschatten hoe lang je over iets gaat doen.

Ook gebruiken ze hier dezelfde straatnamen in steden. Dan bedoel ik in het centrum. Zo vind je hier in elke stad de straten: ‘Uruguay’, ‘Mendoza’, ‘9 de Julio’, ’25 de Mayo’, ‘Buenos Aires’, ‘Montevideo’, enz. enz. In de buitenwijken zijn, naar mijn weten, wel gewoon identieke namen. Ik ben er eigenlijk wel voorstander van om dat ook in Nederland te doen. Zo van de Albert Cuyp wordt de Karel Doornmanstraat en de Kalverstraat veranderen we in de Lijnbaan. Lijkt me wel wat…


Tango
Tjaa, ook de tango kon natuurlijk niet uitblijven. Ontstaan hier in Río de la Plata. Zo rond Buenos Aires en Montevideo dus. Enorm populair en in het weekend vaak gewoon op straat te vinden. Straatartiesten performen dan verschillende varianten, van langzamere tot snellere en van weinig intieme tot extreem intieme varianten. In Montevideo ben ik naar een show geweest en dit was erg leuk. En als ik de mogelijkheid heb zal ik zeker nog ergens een tangolesje meepakken.

Verder heb je hier ook een soort loungebarren, waar Argentijnen naartoe gaan om te drinken en de tango te dansen. Vroeg op de avond worden er dan vaak lessen gegeven. Daarna is de dansvloer dan vrij voor de beoefende Argentijn.


Dat was ‘em dan weer! Ik ben van plan nog wat te schrijven voordat ik terugkom, maar beloof niets. Hoop dat jullie het weer leuk vonden. Ik wil jullie allemaal een super kerst en uiteraard een gelukkig, gezond en liefdevol 2013 wensen.

Abrazo,

Wouter

PS: Ik heb eindelijk ook de foto’s bij m’n Incablog geplaatst!